ما تا آخرین نفس در مقابل آمریکا ایستاده ایم

صبح روز 13 آبان 1357، دانش آموزان در حالی که مدارس را تعطیل کرده بودند، به سمت دانشگاه تهران حرکت کردند تا صدای اعتراض خود را به گوش همگان برسانند. این جوانان پر شور و خداجو گروه گروه، وارد دانشگاه شدند و به همراه دانشجویان و گروه های دیگری از مردم اجتماع کردند. بعد از این تجمع نیروهای نظامی مستقیم به سوی جمعیت تیراندازی کردند و به دلیل بسته بودن درهای دانشگاه هیچ یک از دانش آموزان نتوانستند از آتش گلوله های مأموران فرار کنند و این امر تلفات آنان را افزایش داد و تعدادی زیادی از دانش آموزان و دانشجویان شهید و یا مجروح شدند. این جنایت توسط دولت «آشتی ملی» شریف امامی صورت گرفت. حادثه 13 آبان 1357 بعد از حادثه 17 شهریور آن سال، دومین خونریزی عمده دولت شریف امامی بود. در حالی که عمر سیاسی این دولت از 70 روز تجاوز نمی کرد. ابعاد حادثه دانشگاه به حدی بود که وقتی در برنامه اخبار شبانگاهی گزارش تیراندازی مستقیم سربازان به روی دانش آموزان در دانشگاه از شبکه سراسری تلویزیون پخش شد، وزیر علوم بلافاصله استعفا داد و فردای آن روز کابینه شریف امامی نیز سقوط کرد. از آن پس روز 13 آبان «روز دانش آموز» نامیده شد.

در آن زمان امام راحل به فرانسه مهاجرت کرده بودند، به همین علن فردای آن روز پیامی از پاریس برای امت قهرمان ایران فرستادند و فرمودند: "عزیزان من صبور باشید که پیروزی نهایی نزدیک است و خدا با صابران است. ایران امروز جایگاه آزادگان است…; من از این راه دور چشم امید به شما دوخته ام…; صدای آزادیخواهی و استقلال طلبی شما را به گوش جهانیان می رسانم".

 یوم اللّه سیزده آبان، یادآور حماسه ها، ایثارها و فداکاری های دانش آموزان عزیزمان است. این روز باشکوه بدین سبب روز «دانش آموز» نامیده شد، تا خاطره فرزندان دلیر انقلاب برای همیشه جاودان بماند و درسی فراموش ناشدنی برای تمام دانش آموزان در سراسر گیتی باشد که با ابرقدرت های چپاول گر به مبارزه بی امان بپردازند و عزّت را بر زندگی ذلت بار ترجیح دهند.