باغی عجیب با میوه‌های سنگی

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، باغ سنگی یکی از جاذبه‌های استان کرمان و شهر سیرجان است. این محوطه که قبلاً باغ بوده در دهستان بلورد روستای میاندوآب و ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان قرار دارد.

شهرت این روستا به دلیل وجود باغ عجیبی است که از درختانش به جای میوه و برگ سنگ آویزان است. این همان باغ سنگی است که فردی به نام درویش خان اسفندیارپور آن را بنا کرده است.

 داستان پنهان باغ سنگی چیست؟

درویش خان مردی ناشنوا بود که با خانواده‌اش در ۴۰ کیلومتری سیرجان از طریق دامداری و کشاورزی زندگی می‌کرد. پس از اصلاحات ارضی در سال ۱۳۴۰، درویش خان برای اعتراض به از دست دادن املاکش، دست از باغ‌داری برداشت تا این‌که همه درختان زمین باقی مانده او پس از تقسیم اراضی خشک شدند. درویش خان، چون کر و لال بود؛ بنابراین، برای نشان دادن اعتراضش شروع به احداث این باغ در یکی از بیابان‌های اطراف باغ‌های خشک شده‌اش کرد.
این باغ به شکل شش ضلعی نامنظم طراحی گردیده و متعلق به درویش خان اسفندیارپور بوده‌است. او به همه شاخه‌های درخت‌های میوه سنگ آویزان کرده بود و از آنها، چون میوه حقیقی مراقبت می‌کرد.
او ابتدا تنه درختان خشک شده‌اش را از زمین درمی‌آورد. سپس به محل احداث باغ سنگی می‌برد. بعد از آن گودالی به عمق ۱ متر کنده و درختانش را دوباره در زمین می‌کارد. در نهایت سنگ‌هایی را که از بستر رودخانه پیدا کرده با سیم به درخت‌ها آویزان می‌کند. از همه جالب‌تر این است که احداث هر درخت یا آویزان کردن هر سنگ برای درویش خان مفهوم خاصی داشت و هر کدام را بر اساس تفکری خلق می‌کرده است.

هر اتفاق جدیدی در زندگی اش می‌افتاد، یک درخت جدید می‌کاشت. تولد یا مرگ دوستان و عزیزانش، مناسبت‌ها را با قرار دادن درختی در زمین یاد می‌کند. در واقع پشت هر درختی یک داستانی قرار دارد. بعضی از سنگ‌ها به نظر بسیار سنگین هستند و جابجایی‌شان برای مردی کهنسال کار ساده‌ای نیست.

نکته جالب توجه این جاست که سنگ‌ها به دقت و مهارت خاصی سوراخ شده اند. عده‌ای می‌گویند درویش خان خودش این سنگ‌ها را سوراخ کرده است؛ اما عده‌ای دیگر بر این باورند که او از ابتدا به دنبال چنین سنگ‌هایی بوده است. در هر صورت هیچ چیزی از زیبایی و منحصر فرد بودن این باغ نمی‌کاهد.

این که درویش خان چطور و از کجا این سنگ‌ها را پیدا می‌کرد، هنوز هم یک راز است، و کسی نمی‌داند که او چگونه توانسته این سنگ‌ها را سوراخ کند، هر چند هرگز کسی او را در حال سوراخ کردن سنگ ندیده است. یا او چگونه توانسته سنگ‌های سنگین را به تنهایی تا باغ سنگی بیاورد؟ همه‌ی این‌ها سوالاتی است که کسی پاسخی برای آن‌ها ندارد، و حتی برخی کار‌های او برای پسر و عروس درویش خان که در کنار او زندگی می‌کردند، نیز حالتی رازگونه دارد.

حدود ۱۸۰ درخت توسط درویش خان در این محوطه کاشته شده است. درویش خان برای درست کردن این باغ علاوه بر درخت‌های خشک از سنگ، زنجیر چرخ، لاستیک و خلاصه هر چیزی که به کارش می‌آمد، استفاده کرده است. درخت‌های خشک پایه باغ او هستند و از سنگ‌ها نیز برای تزئین همین درخت‌ها استفاده کرده است. وسایل دیگر مانند لاستیک، طناب و زنجیر برای اتصال سنگ‌ها به درختان استفاده شده است.

در سال ۱۳۵۵ پرویز کیمیاوی فیلمی بنام باغ سنگی از این باغ و با شرکت درویش خان اسفندیارپور ساخت. این فیلم برنده جایزه خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین نیز شد. سرانجام، درویش خان در ۱۹ فروردین سال ۱۳۸۶ در ۹۰ سالگی در کنار درختانش جان باخت و همان جا نیز دفن شد.

چطور به باغ سنگی برویم؟
برای دیدن این باغ باید به شهر سیرجان از شهرستان‌های استان کرمان سفر کنید. از تمام شهر‌های کشور می‌توان با هواپیما، قطار و وسیله نقلیه شخصی به کرمان سفر کرد.
استان کرمان، ۴۰ کیلومتری جنوب شرق سیرجان، دهستان بلورد، روستای میاندوآب
مسیر دسترسی: پس از طی کردن ۳۰ کیلومتر در جاده‌ی اصلی سیرجان - بافت بعد از بلورد، حیدرآباد و میاندوآب، تابلوی منطقه‌ی نمونه‌ی گردشگری باغ سنگی را مشاهده خواهید کرد، با وارد شدن به فرعی و طی کردن کیلومتر خاکی به باغی می‌رسید که شما را به تماشا دعوت می‌کند، " باغ سنگی درویش خان

منبع: سفرمی/ ایران.. آنلاین