خیمهها سوختهاند و آتشِ حسرت در دلها شعله میکشد؛ کودکانِ بیگناه در تاریکی شب به دنبال پدر و برادری میگردند که نیست و صدای لالایی مادران برای کودکانی که تا همیشه به خواب رفتهاند.
طنین صدایی که از دل برمی خیزد و بر دلها مینشیند و دلی که حسینیه عزای حسین است؛ بیشتر از صدای دلنشین اش، غوغا میکند؛ حسینیهای که پس از یک قرن، همچنان زنده است.