بدون تعارف با مادری که ۳۳ سال در انتظار بازگشت پسرش بود

بمیرم برای دلت مادر

خدا خیرتان بدهد

شهداء همیشه به قول شان عمل می کنند.

همیشه به دعای شهداء محتاجیم

خوشا به حال شهداء و خانواده های محترم شان...
توفیقاتی که نصیب هر کسی نمی شود...

باسلام
نسبت به همه ی برنامه های انقلابی تان سپاس گزاریم

مادر دردت به سر خائنین و اختلاسگران

دیوانه شدم با این قسمت از بس دردناک بود

باسلام وخسته نباشید گزارش زیباوتاثیرگذاربود ولازم دونستم یادآوربشم که ازاین دست خانواده شهدا این سرزمین خیلی دارد خانواده ها وچه بسا مادرانی که پس ازپایان جنگ وگذشت دهه ها ازآن ایام هنوز چشم براه وبه درب منزل منتظر ماندند وبعضی ازاین عزیزان همانطورچشم براه جان به جهان آفرین تسلیم کردن وخبری ازفرزندشان نشنیدن آری هستند مادرانی که رنج فراق را هنوز پس از گذشت سالها برسینه وجیگر میکشند وکسی آنها را نمیشناسد در شهرستان تربت جام ازشهرستانهای مرزی افغانستان درخراسان رضوی نیزمادرشهیدمفقودالاثری هست که درمحله همه به اومادرمیگویند واز۲۱ تیرماه ۱۳۶۷ چیزی بیش از ۳۳ سال چشمان کم فروغش هنوز به درب منزل دوخته وبا غم واندوه منتظراست شهیدحمیدرضاجلالی متولد ۱۳۴۶ درسن ۲۱ سالگی رفت وکسی خبری ازاونیاورد وقتی پای صحبت مادرش میشینی میفهمی که ارتباط مادر قبل تولد فرزندبروندش با امام رضا وصحبت های مادروامام رضا واقعا شنیدنیست خوب بود جناب رضوانی به این شهردورافتاده یک سری بزندوگفتگویی با مادرشهیدداشته باشد

سلام و درود خدا و ملائکه مقرب او بر پدران و مادران شهدای جنگ و بعد از آن خصوصا شهدای و جانبازان قطع نخاعی مدافعان حرم آل الله