راهیابی به مسابقات جهانی هدف اصل مان بود

مهدی بهنام نیا در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار خبرگزاری صداوسیما گفت: اردو های تیم ملی نوجوانان از اواخر شهریور سال گذشته شروع و تعداد زیادی بازیکن به این اردو ها دعوت شدند. هر ماه یک اردو برگزار می شد و بازیکنان ارزیابی می شدند. این اردو ها به صورت مداوم و منظم تا اواخر مرداد ادامه داشت که تقریبا 10 اردو برگزار شد. تعطیلی این اردو ها تنها در زمان امتحانات ترم اول و دوم بود.حتی در عید نوروز هم ما به اردو تیم ملی رفتیم.

وی افزود: بهترین زمان هایی که می توانستیم در کنار خانواده باشیم را در اردو های تیم ملی گذراندیم.البته این زمان ها در کنار دوستان و مربیان سپری شدن هم خوب بود.

وی ادامه داد: در بعضی از اردو ها خوابگاه ما فاصله زیادی تا سالن تمرین داشت و باید برای تمرین و خوردن غذا هر دفعه به سالن می رفتیم و به خوابگاه برمی گشتیم هر روز حدود 8 کیلومتر پیاده روی بود و این اوضاع گاهی ده روز تکرار می شد.ولی بازیکنان هدف بزرگتری داشتند که این مشکلات در برابر آنها کوچک بودند.

ملی پوش هندبال کشورمان درباره وضع درسی گفت: بسیاری از بازیکنان دانش آموز سال سوم و تعدادی هم کنکوری بودند. خودم دانش آموز سال سوم دبیرستان بودم. سالی که می‌توانست خیلی به آینده درسی من کمک کند.قبل از عید نوروز در سال94 در مجموع دوماه به مدرسه نرفتم.

در سال 95 هم از دوماه تنها 9 روز به مدرسه رفتم. نه فقط من بسیاری از بازیکنان دیگر هم همین طور بودند.همین امر باعث شد که من در ترم دوم سال تحصیلی 4 نمره افت معدل داشته باشم.

در زمان امتحانات خرداد 70 درصد کار ما تمرین کردن بود که بتوانیم در اردو بعدی با امادگی کامل تری ظاهر شویم.

زندگی و درس خود را فدای اردو ها و تیم ملی کردیم.

وی افزود: هدفمان از همان ابتدا مشخص بود، کسب مقام در مسابقات آسیایی و راهیابی به مسابقات جهانی و این هدفی بود که رییس فدراسیون بسیار در موردش صحبت می کردند.

وی گفت: بعد از اتمام امتحانات خرداد تیم جمع شده بود و این هدف هم در ذهن بازیکنان نقش بسته بود و برای همین هدف تمرین می‌کردیم و روز ها را سپری می کردیم.هر شب در اردوها قبل از خوابیدن با یکدیگر درباره آن حرف می زدیم.

هدفی که شاید می‌توانست مسیر زندگی خیلی از بازیکنان رو عوض کند و انگیزه تمرینی بازیکنان بود. بازیکنان با تمام وجود برای رسیدن به آن تلاش می کردند. هدفی که باعث شده بود مصدومیت های شدید،دردها،مشکلات،خستگی هاو... اثری روی بازیکنان نداشته باشد و هر روز بهتر از دیروز تمرین کنند.

مهدی بهنام نیا گفت: بعضی مواقع از شدت تمرین انگشت های دست و پای بازیکنان پر از تاول می شد ولی باز هم تمرین می کردند و هدفی داشتیم که باعث همبستگی و یکدلی بازیکنان و مربیان شده بود تا موفق شوند. این هدف کوچک نبود.ولی آنقدر تمرین کرده بودیم که بتوانیم آن را بدست آوریم.

بازیکن هندبال نوجوانان درباره وضع تیم دو ماه قبل از مسابقات گفت: از دو ماه قبل مسابقات، بازیکنان به صورت روزانه پیشرفت داشتند. آنها با دوماه قبل خود قابل مقایسه نبودیم. اردوی تدارکاتی تونس به ما کمک کرد و باعث شد خیلی چیز های جدیدی یاد بگیریم.

چند اردوی خارجی دیگر هم داشتیم که به دلایلی لغو شد.

وی افزود: در بعضی اردو ها تا 20 روز هم در اردو و دور از خانواده بودیم. در این دو ما استراحت بین اردو های ما سه چهار روز بود پش از آن دوباره به اردو می رفتیم.

در بیست روز آخر تیم به آمادگی 90 درصد رسیده بود و همه آماده میدان آزمون بودیم. میدانی که بسیار برایش تلاش کرده بودیم و منتظر آن بودیم. تمام سختی ها و کمبود هارو به خاطرش تحمل کرده بودیم.

وی افزود: در این مدت بازی های تدارکاتی انجام دادیم با تیم های داخلی که در هر بازی بهتر از قبل ظاهر می شدیم. یک تیم آماده و هماهنگ شده بودیم که هر کارشناسی این تیم را می دید می گفت شما حتما مقام می آورید و همه به شما امید دارند.

بهنام نیا ادامه داد: گروه ما در مسابقات خیلی سخت بود ولی آماده بودیم خودمان را به هندبال ایران و آسیا نشان دهیم و بگوییم چقدر تلاش کردیم و زحمت کشیدیم. رقیب سخت برای ما معنایی نداشت چون ایمان کامل به تلاش های مان داشتیم و هر کدام از ما به دیگری اعتقاد کامل داشتیم. مسئولیت سنگینی به دوشمان بود چون هدف بزرگی انتخاب کرده بودیم. هدفی که مربیان ما برای رسیدن به آن تلاش کردند.خیلی ها نمی دادند که سرمربی ما چقدر زحمت کشید. شب ها تا دیر وقت بیدار بودند و صبح ها ساعت 5 بیدار بودند و برای رشد تیم برنامه ریزی و تمرین طراحی می کرد.

ملی پوش هندبال درباره شب اعزام به مسابقات آسیایی گفت: شبی که همه آماده بودیم به هدفمان برسیم. همه چیز آماده بود بعد از شام حرکت کنیم اما متاسفانه نشد و شورای برون مرزی به علت خطر امنیتی اجازه رفتن به مسابقات را به ما ندادند.

وی افزود: آن شب فدراسیون هندبال صحنه هایی رو به خود دید که شاید تا بحال هیچ جای دنیا دیده نشده بود. بازیکنان باران اشک مربیشان را دیدند. مربی ای که هدف بازیکنانش خوشحال کردن او برای دادن جواب زحماتش بود. همان مربی هم اشک های بازیکنانش را دید. جایی بود که حتی رئیس فدراسیون هم گریه می کرد. در آن شب تمام زحمات یک ساله، در یک ثانیه برایمان تداعی شد.

وی افزود: ما در تمرین ها عرق ریخته بودیم که در زمین مسابقه اشک نریزیم. ولی آن شب پر اشک ترین شب زندگی ما بود. اصلا باورمان نمی شد که این اتفاق افتاده است. هیچ کس باور نمی کرد. از ساعت 11 شب تا 3 صبح همگی گریه می کردند.

وی ادامه داد: شورایی که این تصمیم رو گرفت نمی‌دانست ما چه هدف هایی داریم، چقدر سختی کشیدیم و آینده بسیاری از بازیکنان به این مسابقات بستگی دارد، نمی دانست به احساسات یک نوجوان خدشه وارد می کند،بازیکنانی که تمام زندگی خود را برای هدفشان رها و تنها تمرین کردند، نمی دانست چه قدر ممکن است بعضی بازیکنان از این تصمیم ضربه ببیند.

ممکن است بعضی از آنها دیگر هندبال بازی نکنند، شاید هندبال تنها راه درآمد آنها بود.

وی ادامه داد: راهیابی به مسابقات جهانی برای یک نوجوان برای دیده شدن او در جهان خیلی موثر بود، نمی دانست که تمرین با درد یعنی چه،

نمی دانست دوری از خانواده برای رسیدن به هدف یعنی چه، خیلی ساده تصمیم گرفتند که نرویم.

وی گفت: مسولان محترم وزارت ورزش و جوانان خواهش می کنم بیشتر به این رشته نظر داشته باشند و به آن کمک کنند. از این‌رشته حمایت کنند تا جوانان و نوجوانان آن بتوانند رشد کنند و درآمدی از آن داشته باشند. آینده بازیکنان تیم ملی نوجوانان با اعزام نشدن به مسابقات آسیایی آسیب دید. 

وی اظهار داشت: اگر تیم ما به مسابقات جهانی رفته بود این بازیکنان یک سال دیگر در اردو بودند و می توانستند خیلی بیشتر پیشرفت کنند و نام ایران را در میدان جهانی در هندبال زنده کنند. مسولان محترم الان معلوم نیست دیگر این بازیکنان هندبال را ادامه بدهند یا نه زیرا شاید در شهر های خودشان امکانات تمرین ندارند و تمام امیدشان راهیابی به مسابقات جهانی و حضور در اردو های تیم ملی برای یک سال دیگر بود.

بهنام نیا ادامه داد: شاید شرایط تمرینی که در تیم ملی بود در بیشتر شهرستان ها وجود نداشته باشد تا یک بازیکن پیشرفت کند، خواهش می کنم نوجوانانی که این اتفاق برایشان افتاد را رها نکنید و امکانات لازم را فراهم کنید تا سال دیگر در قالب تیم ملی جوانان بتوانند در آسیا بدرخشند و نام ایران را زنده کنند.

مطمئن باشید این امر به دست این بازیکنان انجام پذیر است و می توانیم دوباره همچون چند سال قبل بر قله آسیا بایستیم. شایدالان انگیزه مان الان برای رسیدن به هدفمان خیلی بیشتر باشد. فراموش نکنید ما جوانان ایرانی غیرت خاصی داریم برای نام ایران 

ملی پوش هندبال کشورمان در پایان گفت : اما یک سوال وجود دارد: چرا شورای برون مرزی به تیم ملی جوانان فوتبال برای شرکت در مسابقات آسیایی در بحرین اجازه خروج از کشور داد؟

یعنی الان تمام خطرات برای فوتبالی ها رفع شد؟ این خطرات برای هندبال بود؟

مگر چه فرقی بین بازیکنان هندبال و فوتبال هست؟

مگر ما تلاش نکردیم ؟ سختی تحمل نکردیم ؟ زندگیمان را رها نکردیم برای رسیدن به هدفمان؟ چرا بازیکنان فوتبال اعزام می شود ولی هندبال نه؟