مشروح اظهارات گوترش با سي ان ان

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما ؛ دبير کل سازمان ملل متحد گفت، تصميم دونالد ترامپ، رئيس جمهور آمريکا در به رسميت شناختن قدس به عنوان پايتخت رژيم صهيونيستي مانع تلاش واشنگتن براي رسيدن به توافق صلح اسرائيل- فلسطين مي شود.
آنتونيو گوترش اين اظهارات را روز يکشنبه در گفتگو با فريد زکريا مجري شبکه تلويزيوني سي ان ان مطرح کرد.
گوترش گفت: «به نظر من تصميمي که روز چهارشنبه گرفته شد به توافق رسيدن بر سر اين تلاش ها را به خطر مي اندازد و خيلي حيف است، زيرا پيدا کردن راه حل براي اين بحران بسيار مهم بود. به نظر من بايد راه حل [راه حل] دو کشور وجود داشته باشد. چنين راه حلي براي حل اين بحران بسيار مهم است.»

فريد زکريا، مجري برنامه جي پي اس شبکه سي ان ان گفت: به نظر شما خطر اقدام رئيس جمهور ترامپ در به رسميت شناختن قدس [به عنوان پايتخت رژيم صهيونيستي] چيست؟

آنتونيو گوترش، دبير کل سازمان ملل متحد گفت: من نسبت به تلاش هايي که رئيس جمهور ترامپ با تيم خود ترتيب مي داد تا اسرائيلي ها و فلسطينيان را به يک راه حل برساند کاملا اميدوار بودم و تا به اکنون و در گذشته ما بارها اين روند صلح را داشتيم. اما حقيقت اين است که اين روند صلح بارها انجام شد و انجام شد يا با شکست مواجه شد، براي آن زمان تعيين شد و... و به نظر من رئيس جمهور ترامپ اين بينش را داشت که بهترين کار اين است که بسته کاملي مورد مذاکره قرار گيرد و من مي دانم که کوشنر و سايرين خود را بسيار درگير گفتگو با فلسطيني ها و اسرائيلي ها کرده بودند و اميدي وجود داشت... حرف من اين نيست که اين مسئله اتفاق نخواهد افتاد، اما اميدي وجود داشت که اين مسئله ممکن شود؛ اينکه سرانجام اين درگيري وحشتناک ميان اسرائيل و فلسطيني ها به پايان برسد. به نظر من تصميمي که روز چهارشنبه گرفته شد به توافق رسيدن بر سر اين تلاش ها را به خطر مي اندازد. و خيلي حيف است، زيرا پيدا کردن راه حل براي اين بحران بسيار مهم بود. به نظر من بايد راه حل بايد [راه حل] دو کشور باشد. چنين راه حلي براي اين بحران بسيار مهم است.

زکريا گفت: شما گفتيد که اميدوار بوديد و حتي تحت تأثير آنچه رئيس جمهور ترامپ در خصوص طرف هاي اسرائيل و فلسطين به شما مي گفتند قرار داشتيد؛ در خصوص بسياري از موضوعات ديگر [مرتبط با ترامپ] به نظر مي رسد که شما ديدگاه منفي داريد؛ نسبت به [تصميمات ترامپ] درباره موسسات بين المللي، چند جانبه گرايي، توافق هاي جهاني... مثلا اينکه او (ترامپ) از توافق پاريس خارج شد، او تأمين هزينه هاي يونسکو را قطع کرد... آيا به نظر شما او (ترامپ) به موسساتي همچون سازمان ملل متحد که پس از جنگ جهاني دوم ايجاد شد، پشت کرده است؟

 گوترش گفت:
به نظر من يک نوع چشم انداز در جمله اي که او گفته است يعني: «اول آمريکا» وجود دارد؛ اين ديدگاه که از منافع مردم آمريکا توسط خود آمريکا درون خودش به بهترين نحو ممکن محافظت مي شود و سازمان هاي بين المللي مشارکت زيادي در اين قضيه ندارند و مشارکت آمريکا در بسياري از مسائل جهاني امروز با منافع مردم آمريکا مرتبط نيست. من معتقدم که اين درست نيست. 00:02:30.15 آمريکا به قدري بزرگ و وابسته است که نمي تواند به تنهايي فکر کند. آن طوري که مسائل در جهان اتفاق مي افتند، تأثير بسيار مهمي در آنچه در آمريکا اتفاق مي افتد دارد. از اين رو به اعتقاد من، براي جهان و آمريکا بسيار مهم است که آمريکا مشارکت داشته باشد؛ در مسئله اقليمي مشارکت داشته باشد، در مسئله مهاجرت مشارکت داشته باشد و همچنين در بررسي بحران هايي شبيه بحران سوريه و عراق يا افغانستان يا سودان جنوبي يا جمهوري دموکراتيک کنگو مشارکت داشته باشد. نقش آمريکا در اجازه دادن به يافتن راه حل، نفوذ پيدا کردن، فشار آوردن بر بازيگران اين درگيري ها به منظور متوجه ساختن آنها نسبت به لزوم پايان دادن به اين درگيري ها، بسيار لازم است. و در پايان آنچه روشن است اين است که هر جايي که آمريکا به اشغال فضايي نمي پردازد، کس ديگري اين کار را خواهد کرد و همه اين مسائل از ديد من در پايان به ضرر آمريکا تمام خواهد شد. افزون بر اين، کمبود ظرفيت براي نفوذ پايدار کننده در جهان، در تعدد بحران هايي که در جهان داريم، زماني که درگيري ها با هم مرتبطند و به مشکلات تروريسم جهاني ربط دارند، به نظرم مشارکت نکردن در امور جهان بر مسئله امنيت هر کسي از جمله مردم آمريکا تأثير منفي مي گذارد.

زکريا گفت:
همان طوري که گفتيد، زماني که آمريکا عقب نشيني مي کند، ديگران به جلو گام بر مي دارند. من احساس مي کنم که با ظهور چين شاهد اين مسئله بوده ايم؛ چين گفته است که از اينکه نقشي بزرگ تر ايفا کند خرسند خواهد شد. در خصوص روسيه هم همين گونه است. آيا اين پويايي اخيرا سرعت گرفته است؟

به نظرم اين پويايي اکنون روشن است؛ ما ديگر در جهان تک قطبي زندگي نمي کنيم، در جهان دو قطبي زمان جنگ سرد هم زندگي نمي کنيم، هنوز هم به جهاني چند قطبي تبديل نشده است، ما در جهاني پر هرج و مرج زندگي مي کنيم، جايي که کشورهاي مختلف تلاش مي کنند خود را به روش هاي ممکن ثابت کنند.  اين فقط در مورد قدرت هاي بزرگي همچون چين و روسيه صدق نمي کند، بلکه نفوذ کشورهايي همچون ايران، عربستان سعودي و ترکيه هم وجود دارد. به جهاني تبديل شده است که پيش بيني کردن سخت است، به همين خاطر است که نفوذ آمريکا به عنوان عامل ايجاد ثبات بسيار مهم است. حقيقت اين است که براي يک کشوري مثل چين که راهبرد بسيار روشن بلند مدتي دارد، به نظرم چين اين را در خود مي بيند که اين بخت را دارد که در آينده اي نزديک به بزرگ ترين قدرت اقتصادي در جهان تبديل شود. روشن است هر جايي که آمريکا فضايي را ترک مي کند، چين [آن فضا] از ديدگاه توسعه اين فضا را اشغال مي کند.

اين در مورد ملاحظات ژئواستراتژيکي خاورميانه هم صدق مي کند؛ به عنوان مثال، روشن است هر جايي که آمريکا عقب نشيني مي کند، روسيه يا ايران يا عربستان سعودي از اين قضيه به عنوان فرصت استفاده مي کنند. آنچه براي من روشن است اين است که از نقطه نظر جامعه بين الملل به عنوان کل، اين حقيقت که آمريکا در موقعيتي مشارکت نمي کند، مثبت نيست سبب مي شود که مسائل کمتر قابل پيش بيني باشند و از نقطه نظر آمريکا، اين مسئله در دراز مدت به منزله تهديد خواهد بود، چرا که ما در جهاني زندگي مي کنيم که خطرها براي همه ما واقعي هستند. دهه ها بود که ما هيچ نگراني نسبت به خطر هسته اي نداشتيم؛ با بحران کره شمالي و اکنون با سوالاتي که در خصوص آينده رابطه آمريکا و ايران در رابطه با مسئله هسته اي مطرح مي شود، به نظر من اين خطر وجود دارد که منع تکثير [سلاح هاي هسته اي] در آينده اي نزديک وارد مرحله اي سخت شود. از اين رو بار ديگر تهديد هسته اي وجود دارد. به خاورميانه نگاهي بيندازيد! فقط بحران سوريه يا بحران عراق نيست، همه چيز به هم مربوط است. هنوز هم خاطره جنگ سرد وجود دارد... روابط آمريکا و روسيه. اما اکنون مسئله اسرائيل- فلسطين را داريم... شيعه و سنّي را داريم. و همه اين تضادها اکنون جمع مي شوند و با هم تعامل دارند و از ديد من سبب مي شوند کل خاورميانه به منطقه اي بسيار خطرناک براي کل جهان تبديل شود، چرا که به مسئله تروريسم جهاني مرتبطند و سپس ما مسئله تغييرات اقليمي را داريم و به اعتقاد من زماني که جهان با چنين مشکلاتي رو به رو مي شود، کنار هم آمدن بسيار مهم است. نقش سازمان هاي چند مليتي مهم مي شود و داشتن کشوري همچون آمريکا بسيار مهم مي شود.

دبير کل سازمان ملل متحد خواستار راه حلي ديپلماتيمک براي مسئله کره شمالي شد.
آنتونيو گوترش روز يکشنبه در گفتگو با شبکه تلويزيوني سي ان ان گفت: «از ديد من، راه حل ديپلماتيک راهي براي رسيدن به اين راه حل است... بي آنکه با سطوحي از خطر همراه باشد که در صورت اتخاذ گزينه نظامي باز هم پيامدهاي آن غيرقابل پيش بيني خواهد شد.»

فريد زکريا، مجري برنامه جي پي اس شبکه سي ان ان گفت: احساس کلّي اين است که مسئله کره شمالي به بن بست رسيده است. هيچ گزينه خوب نظامي وجود ندارد. کره شمالي براي رسيدن به ظرفيت نظامي بزرگ و قدرتمند مصمم به نظر مي رسد؛ تا حدودي هم چنين ظرفيتي را دارد. کشورهايي هم وجود دارند که مي توانند در اين زمينه کاري از پيش ببرند؛ کشورهايي همچون چين که عرضه سوخت به کره شمالي را قطع نخواهد کرد، چرا که آنها نگران سرنگوني [کره شمالي] هستند. اگر واقعيت اين باشد، آيا راه حلي وجود دارد يا اينکه جهان بايد با يک کره شمالي هسته اي زندگي کند که طي چند سال آينده زرادخانه اي بزرگ تر از انگليس دارد؟

دبير کل سازمان ملل متحد گفت: حقيقت مهمي وجود دارد و آن وحدتي است که در مورد اين مسئله داريم. اين هنوز مشکل را حل نکرده، اما روشن است که اکنون فشار زيادي بر کره شمالي وجود دارد و کره شمالي هم اين را حس مي کند. اگر اين وحدت حفظ شود... ما بسيار اميدواريم که اين وحدت حفظ شود... به نظر من اين وحدت راه را براي يک طرح اوليه ديپلماتيک هموار مي کند. من فکر نمي کنم که چين کره شمالي را کنترل مي کند. به نظرم کره شمالي به موجوديتي درون خودش تبديل شده است. اما براي خود کره شمالي مسئله بقا بسيار مهم است و به اعتقاد من اگر وحدت شوراي امنيت حفظ شود، به نظرم کره شمالي مجبور مي شود وارد گفتگويي معنا دار، مثلا با آمريکا شود. [آمريکا] قدرتي است که آنها (کره شمالي) از آن مي ترسند و اين مسئله راه را براي عاري ساختن شبه جزيره کره از سلاح هاي هسته اي به طور موثري هموار مي کند و به نظر من، ما بايد هر کاري براي رسيدن به اين هدف انجام دهيم و از ديد من، راه حل ديپلماتيک راهي براي به دست آوردن آن است... بي آنکه با سطوحي از خطر همراه باشد که در صورت اتخاذ گزينه نظامي باز هم پيامدهاي آن غيرقابل پيش بيني خواهد شد.

زکريا گفت: شما کميسر عالي آوارگان بوده ايد؛ شاهد اوضاع آوارگان در سراسر جهان هستيم که از زمان جنگ جهاني دوم بدتر شده است. ديوان عالي [آمريکا] اخيرا با طرح ممنوعيت مهاجرتي دولت ترامپ موافقت کرده است. سخن شما با دولت آمريکا چيست؟ از اين جهت که آمريکا اکنون شمار کمي را در کشور خود مي پذيرد و اکنون هم به نظر مي رسد که درهاي خود را به روي همان شمار اندک مي بندد؟

گوترش گفت: حرف من به دولت آمريکا و به اروپا و به طور کل به کشورهايي که در نيم کره شمالي قرار دارند اين است که برقراري دوباره انسجام رژيم محافظت از آوارگان لازم است. اين مسئله در قوانين بين الملل مسئله اي اساسي است و لازم است که هر دو متوجه شوند که آوارگان تروريست نيستند؛ آنها نخستين قربانيان ترور هستند. آنها به خاطر اعمال تروريستي [از محل زندگي] خود گريخته اند. زماني که به کشورهايي همچون اردن يا لبنان نگاهي مي اندازيم... کشورهايي که ميليون ها آواره در کشورهاي خود پذيرفته اند، يا کشورهايي مثل کنيا و اوگاندا... به نظر من آنچه جهان توسعه يافته نشان مي دهد مهم است؛ اينکه ما در جهان توسعه يافته آماده سهيم شدن هستيم. اينکه شمار معنا داري از آوارگان را مي پذيريم. البته نگراني هاي امنيتي وجود دارند. خوشبختانه راه هايي در رابطه با ثبت نام، عبور از فيلتر و راه هايي براي شناسايي خطرهاي امنيتي وجود دارد. راه هاي موثري براي عبور از فيلتر و تضمين امنيت وجود دارد که نام آن برنامه اسکان مجدد است. از اين رو، درخواست من از جهان توسعه يافته اين است که در مقابل آوارگان سخاوتمندتر باشند... مشارکت بيشتري با کشورهايي که در جنوب قرار دارند، داشته باشند و به نظر من اين مسئله بسيار مهمي براي افزايش صلح و ثبات در جهان است.

زکريا گفت: شما به ذکر اين مسئله پرداختيد که جهان دچار هرج و مرج بيشتري خواهد شد و به ميزان زيادي چند قطبي نخواهد شد؛ آيا شما نگرانيد که اين هرج و مرج به نقطه اي برسد که به آنارشيسم تبديل شود؟

گوترش پاسخ داد: اميدوارم اينطور نشود. نقش سازمان ملل متحد دقيقا اين است که از بروز چنين مسئله اي جلوگيري کند. [اعضاي] شوراي امنيت که در اين اتاق دور هم مي نشينند... مأموريت شوراي امنيت حفظ صلح و امنيت در جهان است. شاهد اين مسئله بوده ايم که اختلافاتي که در شوراي امنيت وجود دارد اين مسئله را سخت کرده است. نقش ما اين است که هر کاري بکنيم تا از رو به رو شدن با وضع بدون ساختار قدرت جهاني با هرج و مرج که خطرهاي بسيار بد را به بدتر تبديل مي کند، جلوگيري کنيم. به نظر من اکنون زمان آن رسيده است که افراد درک کنند آنچه کشورهايي که بر سر اين ميز جمع مي شوند را از هم جدا مي کند بسيار کمتر از منفعت حياتي براي حفظ امنيت جهاني و منفعت حياتي براي بررسي چالش هايي همچون تغييرات اقليمي است.