شوره زاری با بوته‌های سبز و گل‌های زرد

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز فارس، اینجا دیر زمانی جز شوره زار و بیابان چیزی دیده نمی‌شد تنها و خار و خاشاک بود که با هو هوی باد به این سو آن سو می‌رفت. علامرودشت لامرد را می‌گویم گرمترین و کم آب‌ترین نقطه در جنوبی‌ترین منطقه جغرافیایی فارس. اما مدت هاست چشم انداز این جا عوض شده دیگر از خار و خاشاک خبری نیست شوره زار به سبزه زار تبدیل شده است. اینجا تا چشم کار می‌کند آلوئه ورا دیده می‌شود.

                       

با آقای عبدالهی صاحب مزرعه که بومی منطقه است همراه می‌شوم. می‌پرسم چگونه این زمین‌های بایر و خشک را به فضای سبز تبدیل کرده است؟ می‌گوید به دلیل علاقه‌ای که به کشاورزی داشته سال ۹۴ در خصوص کشت در زمین‌های خشک با آب و هوای گرم مطالعات زیادی می‌کند و وقتی پی می‌برد آلوئه ورا با شرایط آب و هوایی گرم و خشک مانند علا مرودشت سازگاری دارد و حتی درشوره زار هم قابل رشد است تصمیم به کشت این گیاه می‌گیرد.‌

می‌پرسم در این روز‌ها که بحران آب چالش اصلی در استان فارس شده چگونه این مزرعه ۳۰ هکتاری را آبیاری می‌کند؟ می‌گوید مهم‌ترین ویژگی آلوئه ورا که کشت آن را توجیه می‌کند نیاز اندک آن به آب است و حتی قادر است بدون آبیاری تا یک سال هم زنده بماند. همین مقاومت بالای گیاه باعث شده آلوئه ورا در زمین‌های غیرحاصل خیز و شوره زار هم به بار بنشیند. بعد سقف مزرعه را که سرتاسر آن با گونی پوشانده شده نشانم می‌دهد و می‌گوید این گونی‌ها با جذب رطوبت مصرف آب را به کمتر از ۲ باردر سال می‌رسانند و از طرفی جلو نور مستقیم خورشید به بوته‌ها را می‌گیرند، زیرا این گیاه در مقابل نور مستقیم و تابش زیاد آفتاب حساس است.

                       
سفره‌ای برای همه
در لابلای بوته‌های آلوئه ورا جوری راه می‌رویم که به برگ‌های بلند آن که گاه به نود سانتی مترمی رسد آسیبی وارد نشود. گل‌های زردی که بر بوته‌های آلوئه ورا روییده و چشم انداز زیبایی خلق کرده با وزیدن نسیم به این سو و ان سو می‌روند. آقای عبدالهی می‌گوید "یادم باشد چند بوته گل دار برای کاشت در گلدان بدهم با خودت ببری ". بعد ادامه می‌دهد آلوئه ورا علاوه بر مصرف خوراکی و دارویی به عنوان گیاه زینتی هم استفاده می‌شود و در بین مردم به گل معجزه مشهور است.

                     
او فکر همه جا را کرده، بوته‌هایی که در این منطقه کاشته از گونه باربادنسیس میلر پرطرفدارترین گونه آلوئه ورا است. به گفته او در بین بیش از ۴۰۰ گونه‌ی آلوئه ورا این گونه بهترین نوع آن به شمار می‌رود و استفاده چند منظوره دارد و همین موضوع باعث درآمدزایی بیشتر برای او و کارآفرینی برای مردم منطقه شده است.
کارگران بدونه وقفه در حال کارهستند گرما و خستگی کار در آن‌ها اثری ندارد. با لبخند رضایت بخش در حال تلاش هستند به گفته آقای عبداللهی همه آن‌ها بومی منطقه هستند. از اینکه توانسته برای مردم محروم منطقه کارآفرینی کند خوشحال است.

                     
علی یکی از کارگران مزرعه است. عرق از چین و چروک‌های پیشانی اش روی آستین هایش می‌چکد. روی زمین نشسته، برگ‌های آلوئه ورا را تند تند دسته دسته می‌کند و در سبد می‌گذارد. نورشدید آفتاب ظهر علامرودشت که به او می‌خورد چشم هایش را تنگ می‌کند و می‌گوید " خدا را شکر که کار و باری دارم و روزی حلال نصیبم می‌شود".
کارآفرینی از مزرعه تا کارخانه
آقای عبدالهی در حال کمک به چند کارگر است تا جعبه‌های پر شده را کنار کامیون‌هایی که پشت سرهم در کنار مزرعه صف کشیده اند ببرد.

                     
می‌گوید هرهفته ۹۰۰ تن برگ از مزرعه برداشت می‌شود که هر برگ ۶ تا ۷ کیلو عصاره آلوئه ورا تولید می‌کند. یک برگ الوئه ورا برمی دارد، با چاقو برشی بر آن می‌زند و مقداری از ژل آلوئه ورا به من می‌دهد آن را می‌چشم مزه خوبی دارد. می‌پرسم بار کامیون‌ها به کجا می‌رود می‌گوید مقصد نهایی آن‌ها شهرک صنعتی شیراز است. وقتی برایم می‌گوید کارخانه تولید نوشیدنی آلوئه ورا هم خودش در شیراز راه انداخته موضوع برایم جالب می‌شود واقعا او به تمام معنا کارآفرین است. چه همتی بالاتر از این که آلوئه ورا از مزرعه تا کارخانه زیر نظر خودش تولید و عرضه می‌شود.

                    
می‌گوید از طریق مزرعه و کارخانه برای ۳۰۰ نفر که بیشتر آن‌ها بومی منطقه علامرودشت هستند شغل ایجاد کرده است.
به گفته او این کارآفرینی تنها از طریق احیا ۳۰ هکتار زمین بایر و شوره زار ایجاد شده و اگر این میزان را تا ۱۰۰ هکتار افزایش دهد برای بیش از ۲ هزار نفر مستقیم و غیر مستقیم شغل ایجاد می‌شود.
با بوته‌ای از آلوئه ورا که گل زرد زیبایی دارد به شیراز بر می‌گردم. با خودم فکر می‌کنم آقای عبدالهی هم می‌توانست مثل خیلی‌ها سرمایه اش را در فقط در بانک بگذارد و بدون هیچ کاری، حسابی سود ببرد یا سرمایه اش را در خارج از کشور ملک و زمین بخرد، اما در ایران؛ آن هم دریک منطقه محروم مانده، همت کرده، سرمایه اش را برای تولید به کار گرفته و حتی چرخ زندگی خیلی از همشهری هایش را هم چرخانده.
در مسیر بازگشت از علامرودشت تا چشم کار می‌کند بیابان است به روزی فکر می‌کنم که به همت آقای عبدالهی این همه شوره زار جایش را به بوته‌های آلوئه ورا داده است.
*سیده نصرت شجاعی