آقای رئیس رودست خوردید

   رئیس فدراسیون کاراته می‌گوید مسئولان سابق فدراسیون در جریان محرومیت امیر مهدیزاده خیلی مقصر نیستند، اما می‌گوییم مقصرند چرا که قولِ شفاهی گرفتن در کدام اصول اداری دنیا مرسوم است؟ مگر فدراسیون آسیایی کاراته دورهمی داخلی است که بتوان با ریش گرو گذاشتن، محرومیت و جریمه را برگرداند؟ نمی‌شد به جای رایزنی‌های غیراصولی همان زمان دو خط برای اتحادیه کاراته آسیا نوشت و پاسخ صریح مکتوب از آن‌ها گرفت؟
   اعتماد بیش از حد آقای رئیس به برخی افرادی که اتفاقا حاضر نیستند کاراته را به هر قیمتی ول کنند، کار دست او و فدراسیونش داد و باعث سرخوردگی یک قهرمان هم شد. طباطبایی فکر می‌کرد این افرادی که دل از کاراته نمی‌کنند آنقدر در این مدت نفوذ پیدا کرده اند که می‌توانند محرومیت را با همان چند جمله قول شفاهی از بین ببرند، غافل از اینکه حتی جریمه را هم نپرداخته بودند تا خرجش گردن فدراسیون فعلی بیفتد و دریغ از اهمیت دادن به ورزشکار، مربی و یک فدراسیون.
   طباطبایی همان چهار ماه قبل و پس از انتخابش در مجمع اعلام کرد که فعلا تا پنج ماه نیازی به تغییرات اداری در فدراسیون نیست تا آزمودنی‌ها آزمون شوند و چه آزمون سختی!
   این مدیر باسابقه ورزش حالا به خوبی می‌داند چه بر سر این فدراسیون گذشته است که به قول خودش «کنگره آسیایی تا به حال یک رئیس فدراسیون از ایران را ۲ بار در مجمع ندیده است».
   شاید بیراه نباشد اگر بگوییم رودستی که آقای رئیس از این به اصطلاح جماعت دلسوز خورده به زودی بی پاسخ نماند.

مرتضی ایزدپناه خبرنگار تحریریه ورزشی خبرگزاری صدا و سیما